این هفته لعنتیم داره خیلی سریعتر از اونی که باید، میگذره.فک کنم همین وختاس که میگن این زندگی لامصب شاش داره. مث یه احمقی میمونه که داره میدوِ به طرف یه دیوار شیشه ای وختی یه قدم مونده به دیوارنمدونم چرا میپره که خودش بزنه به اون دیواره، گفتم که دوستمون احمقه، اون قدم آخرَم شما بابت تقویت قوه تخیل هم که شده حرکت دوربین تو مَتریکس ۱ رو کَری آنِ ماس تصور کنین دوربین یه دور ۳۶۰ درجه میزنه، بر میگرده سر جاش، یه لحظه وایمیسته و بعد ادامه ماجرا دوستمون میخوره به شیشه و چند متر پرت میشه عقب و لااقل برای یه مدت طولانی همونجا میمونه

همونجا

رو زمین

چند متر

مونده به

شیشه